Toen tatoeëerder Michel van Zanten door zijn Oekraïense vriend en collega in de plaats Dnipro werd gevraagd of zijn vrouw en dochter bij hem in Dordrecht terecht konden, dacht hij daar geen seconde over na. "Ik stelde hem voor dat hij en zijn gezin hierheen zouden komen en dat hij dan een jaartje bij mij in de shop zou werken en weer terug zou gaan zodra de oorlog voorbij was." Die plannen vielen echter in duigen toen de Oekraïense regering strijdbare mannen van tussen de 18 en 60 verbood om het land te verlaten. Daarom kwamen alleen Iryna en haar dochter naar Dordrecht.
Inmiddels wonen Iryna en haar 11-jarige dochter Alisa nu al zo'n drie maanden geleden bij Michel, zijn vrouw Karin en hun drie kinderen in huis. Hoewel dat tot nu toe eigenlijk allemaal zonder problemen is verlopen, merkt ook Mick dat het overheidssysteem dat de vluchtelingen moet ondersteunen piept en kraakt."
'Niks goed geregeld'
Het idee was dat ze zich gelijk zou laten inschrijven toen ze hier kwam en dat wij dan een huisje voor haar gingen zoeken. Dat kon niet, omdat Dordrecht eerst alles 'goed wilde regelen.' Nou, er is uiteindelijk helemaal niks goed geregeld", zegt Michel. "Ze heeft pas vorige week voor het eerst haar BSN-nummer en leefgeld gekregen en kan nu nog steeds niet op huizen reageren", vervolgt hij teleurgesteld.
Michel heeft ook gemerkt dat er grote verschillen zijn tussen de manier waarop vluchtelingen worden opgevangen binnen de gemeenten. Zo kon een vriendin van Iryna terecht bij de zus van de Karin in Rhoon, onderdeel van de gemeente Albrandswaard. "Daar zijn de zaken veel beter geregeld dan in Dordrecht", zegt Michel. "Zij heeft al een woning en een huis en die van ons kan nog niet eens solliciteren."
Op financieel vlak merkt Michel wel wat extra druk als gevolg van zijn gastvrijheid. "We moeten meer afvalstoffenheffing gaan betalen, en ook meer voor water. Er wonen opeens toch twee mensen extra in huis." Vanuit de gemeente wordt Michel ook niet ondersteund. "Ze halen hun schouders op. Ik maak er geen probleem van, maar het is toch een beetje belachelijk. Je probeert iemand te helpen en je wordt er eigenlijk voor gestraft", zegt hij.