De toekomst van de otter in de Biesbosch: hoopvol, maar met obstakels

De otter was uitgestorven door overbevissing, jacht en vervuiling, maar ook verkeer speelt een rol. "Het grote risico is dat er rondom de Biesbosch een ruit is van snelwegen", verklaart Blom. "Maar ook in Dordrecht en in de gemeente Altena zijn er hele gevaarlijke wegen voor de otter."

In de 63 otterloze jaren in de Biesbosch is het natuurgebied veranderd. Door het landelijke project 'Ruimte voor de rivier' is het gebied een stukje groter geworden en dat biedt kansen voor het zoogdier. "We hebben hier tienduizend hectare aan waterrijke natuur, volop vis, rust, ruimte en beschutting."

In 2002 zijn een aantal otters zijn uitgezet in Overijssel, met als doel het dier beter te beschermen. Ruim twintig jaar later laat het beest zich zien in de Biesbosch. "Maar nog steeds wordt een groot deel elk jaar doodgereden, dus deze soort is nog steeds kwetsbaar."

De otter zwemt om te jagen, maar verplaatst zich met name over land. Ook zet hij geurmerken op bruggen en viaducten. "Waar we op hopen, is dat er in de komende maanden vaker otters worden gezien en dat we geen meldingen krijgen van dode otters langs de weg."

Wie de otter met eigen ogen wil zien, heeft volgens de boswachter héél veel geluk nodig. "Het heeft geen enkele zin om de otter gaan zoeken, want een mannetje kan een terratorium van tien tot twaalf kilometer lang. Een speld in een hooiberg gaan we nog sneller vinden", lacht Blom. "De otter is een schuw dier en de beelden van de wildcamera zijn echt in het pikkedonker."

De visarend, nu de otter: wat is het volgende 'vinkje' op de checklist van de boswachter? Blom wacht het vooral af. "We gaan nog heel veel soorten meemaken, de Biesbosch bewijst ieder jaar dat er meer dan genoeg moois komt om te broeden en leven."