Internist-hematoloog Eva de Jongh vertelt waarom de aanschaf van de hometrainers een grote verbetering is voor de afdeling. “Patiënten met acute leukemie of patiënten die een stamceltransplantatie achter de rug hebben, mogen gedurende twee tot zes weken niet van hun kamer af wegens het infectierisico. Ondanks de beperkte bewegingsvrijheid is het van belang dat zij actief blijven. In de beperkte ruimte van de verpleegkamer brengt een hometrainer uitkomst.”
Twee van de vijf hometrainers beschikken over het systeem 'Fietslabyrint'. Gebruikers kijken op een groot scherm waardoor het net lijkt alsof je zelf in de mooie natuur of een bekende stad rijdt.
Het meeste geld voor de fietsen werd verzameld door Edwin en Suzanne Willemstein. Tijdens de langdurige ziekenhuisopname van Edwin, trouwden zij op 15 mei 2020 in het ziekenhuis. Het geld dat het bruidspaar kreeg van virtuele bruiloftsgasten, werd geschonken voor dit goede doel. “Ik weet zelf hoe het is om beperkt te zijn tot één kamer. Het fietsen is de enige beweging die je krijgt,” zei Edwin tijdens de feestelijke overhandiging. Hij overleed niet lang daarna aan de gevolgen van zijn ziekte. De donatie van de Willemsteins werd aangevuld door het Vriendenfonds van het Albert Schweitzer ziekenhuis en met de opbrengst van een hardloopsponsoractie van arts De Jongh zelf.
Tegelijkertijd is er geld binnengekomen voor het zogenaamde mobiele hospice op de afdeling waar patiënten verblijven die geen kans meer op genezing hebben. Deze ruimte was nog niet zo sfeerrijk. Het mobiele hospice is een pakket om sfeer wat mooier te maken. “Het bestaat uit een koppelbed waardoor de partner dichtbij kan blijven slapen, een relaxfauteuil en een koffer met een keur aan spullen die gebruikt kunnen worden om het de patiënt comfortabel te maken: onder meer een schemerlampje, geurtjes, massageolie, puzzel- en gedichtenboeken en de mogelijkheid voor eigen muziek,” vertelt oncologieverpleegkundige Gerard Los.
Deze schenking kwam deels via de Stichting Roparun en deels van patiënte Dorry Tulling en haar man Henk de Waard. Toen zij beiden 60 jaar werden, vroegen ze in hun familie- en vriendenkring geen cadeaus maar een bijdrage voor de zorg bij kanker. Dorry wilde het ziekenhuis bedanken voor de goede behandeling.