Allerlei oorzaken
‘Bijtincidenten’ worden dit soort voorvallen in politiejargon genoemd. “Er ontstaat vaak een hoop onrust over”, weet Sabrina Brouwer. Ze werkt bij de dierenpolitie van het basisteam IJsselland en heeft voor haar specialisme de nodige cursussen en opleidingen gevolgd.
Brouwer weet veel over agressieve honden. “Nou ja, agressief”, nuanceert ze direct, “Bijtgedrag kan allerlei oorzaken hebben. Soms vloeit het ook voort uit schrik of angst. De meeste incidenten zijn trouwens tussen honden onderling. Het is niet zo dat er in mijn werkgebied elke week mensen worden aangevallen.”
Over honden die het onderling met elkaar aan de stok krijgen zegt ze: “Die corrigeren elkaar soms alleen maar. Het lijkt heel wat en als eigenaar van de aangevallen hond kun je er flink van schrikken. Maar vaak heeft de bijter helemaal niet de intentie om de andere hond te verwonden.”
Nederland telt zo’n 1,5 miljoen honden. Naar schatting worden jaarlijks 150.000 mensen gebeten. Een op de vijf slachtoffers loopt daarbij ernstige verwondingen op. Binnenshuis zijn kinderen vaak de dupe, buitenshuis raken meer volwassenen gewond. Gemiddeld komt elk jaar één persoon door een aanval van een hond te overlijden. “Bijtincidenten worden door ons geregistreerd, maar omdat niet iedereen er melding van maakt is het lastig om een compleet beeld te krijgen”, laat een woordvoerder van de politie weten.
Het laatste heftige voorval waarbij Sabrina Brouwer als agent betrokken was? Dat was een hond die in huis zijn eigen baas had gegrepen. En niet zomaar een beetje. De vrouw was met ernstige verwondingen aan haar armen de straat op gerend. Toen Brouwer daarna bij het huis aankwam, voelde ze allesbehalve de aanvechting om naar binnen te stappen. “Ik keek door het raam en dacht: dat gaat ‘m niet worden. Dus is er een specialist van de hondenbrigade gebeld om de hond uit huis te halen. Dat gebeurt met een vangstok.”
Wat is er daarna met de hond gebeurd?
“Hij is, met toestemming van de eigenaar, in beslag genomen. Hij had niet voor het eerst gebeten.”
Waar komt zo’n hond dan terecht?
“Die gaat naar een geheime locatie, ergens in Nederland.”
Waarom geheim?
“Deze mevrouw stond achter het besluit dat haar hond werd weggehaald. Maar er zijn ook eigenaren die het daar absoluut niet mee eens zijn. Om te voorkomen dat zo iemand stennis komt schoppen bij een asiel en het personeel misschien zelfs bedreigt, blijft de plek waar het dier naartoe gaat geheim.”
Wat gebeurt er daarna?
“Zo’n verhuizing is natuurlijk heel stressvol voor het dier. Dus die mag eerst een tijdje acclimatiseren. Daarna wordt er een gedragstest gedaan om te kijken hoe het verder moet.”
Wat houdt zo’n test in?
“Deskundigen brengen in kaart hoe een hond op verschillende omstandigheden reageert. Hoe gedraagt hij zich tegenover andere honden? Wordt hij agressief als je z’n voer weghaalt? Raakt hij van de kook als je opeens een paraplu opsteekt of met je jas wappert? Ook het gedrag van de hond naar kinderen toe wordt getest. Niet met echte kinderen natuurlijk, maar met poppen. Wat zwaar meeweegt is of een hond ‘prooidrift’ heeft. Dat betekent dat hij vanuit z’n oerinstinct bijt om te doden. Zo’n hond schudt met de prooi tussen de tanden zijn kop heen en weer. In een gedragstest levert dat absoluut een minpunt op.”
“Na de test volgt een advies”, vervolgt Brouwer. “Dat gaat op basis van het incident waarvoor de hond in beslaggenomen is, observaties op de opvangplek en natuurlijk de gedragstest zelf. Het kan zijn dat de hond weer terug kan naar de eigenaar, met bijvoorbeeld de verplichting om een gedragscursus te volgen of om het dier voortaan uit te laten met een muilkorf om. Het kan ook dat herplaatsing wordt aanbevolen. Dan komt de hond meestal in een asiel terecht en wordt er een andere baas voor hem gezocht. In het uiterste geval is het advies euthanasie. De beslissing over leven en dood wordt genomen door een officier van justitie. De eigenaar kan zich daartegen nog wel verzetten. Uiteindelijk beslist een rechter dan of de hond al dan niet een spuitje krijgt.”
Komt het vaak voor dat een hond wordt afgemaakt?
“Nee. Het merendeel van de honden komt in aanmerking voor herplaatsing of kan onder voorwaarden terug naar de eigenaar. Vaak voldoet het om te waarschuwen wat de gevolgen zijn bij een volgend incident. Wanneer een eigenaar dat weet, kun je van ‘m verwachten dat hij er zelf voor zorgt dat het niet nog een keer misgaat. Vaak gaat dat goed. Soms niet.”
De gedragstest voor inbeslaggenomen honden is niet onomstreden. Volgens critici zitten de dieren voorafgaand aan de test soms veel te lang ‘in de opslag’ en worden ze daardoor alleen maar agressiever. Door die omstandigheden zouden de honden geen eerlijke kans krijgen. Ook zou te snel een euthanasie-advies worden gegeven.
Sabrina Brouwer heeft zelf ook een hond. Een Akita Inu, een van oorsprong Japans ras dat vanwege z’n eigenzinnige karakter niet als ‘beginnershond’ te boek staat. Sterker nog: de Akita voert sinds 2017 de lijst aan van Hoog Risico Honden. “Dat is niet omdat hij het allergevaarlijkst is, hoor”, zegt ze. “Maar omdat het ras met een ‘A’ begint. Hij staat net boven de American Pitbull Terriër. Dat de Akita op de lijst terechtgekomen is, heeft met de kracht van z’n kaken te maken en met het vermogen om ernstig letsel toe te brengen. Het heeft niks met karakter te maken."
Haar hond? Dat is een welopgevoede schat, zegt ze. En dat ligt niet alleen aan de kennis en ervaring van Brouwer zelf, maar ook aan de fokker. “Dat is niet iemand die mensen lukraak een hond verkoopt. En als ‘ie merkt dat mensen alleen maar een pup willen, omdat ze de film Hachi hebben gezien met daarin die schattige Akita dan krijgen de kopers simpelweg nul op het rekest. Woon je in een klein appartement in het centrum van een grote stad, waardoor de hond waarschijnlijk onvoldoende beweging krijgt? Zelfde verhaal. Zo’n houding zie je echter niet bij elke fokker terug. Voor een deel van hen geldt dat pups gewoon ‘kassa’ zijn. Het kan ze niet schelen waar zo’n beest terechtkomt.”
“Veel mensen zoeken op Marktplaats naar een hond. Dat kan, maar je moet wel goed weten waarop je moet letten. Goede fokkers letten ook op het karakter van een hond, niet alleen op het uiterlijk.”
“En dan is er natuurlijk nog het buitenland, waar veel getraumatiseerde honden vandaan komen. Mensen weten soms echt niet waar ze met dit soort dieren aan beginnen. Vaak zijn de honden slecht gesocialiseerd en is het eigenlijk vragen om problemen.”
Op de lijst van risicohonden staan: Akita, Alano American Bulldog, American Pitbull Terriër, American Stafforshire Terriër, Anatolische Herder, Bandog, Boerboel, Bull Mastiff, Bull Terriër, Bully Kuta, Cane Corso, Dogo Argentino, Dogo Canario, Fila Brasileiro, Pitbull-achtigen zoals de XL Bully en XXl Bully, Rottweiler, Staffordshire Bull Terriër, Tosa en de Zuid-Russische Owcharka.
Op grond van haar jarenlange ervaring weet Brouwer één ding zeker: zelfs een Labrador, die bekend staat als een goedzak, kan bijten. Het probleem is niet zelden de eigenaar. “Veel honden raken gefrustreerd, omdat ze hun energie niet kwijt kunnen. In coronatijd bijvoorbeeld waren mensen veel thuis en was er veel gelegenheid om te wandelen. Een hond was zelfs een vrijwaring om na de avondklok nog even naar buiten te kunnen. Maar nu de pandemie voorbij is, zit zo’n beest plots heel veel alleen thuis en zijn de uitlaatsessies stukken korter.”