Leeshond Rosie een voorbeeld voor de rest van Nederland

Rosie begeleidt kinderen die moeite hebben met lezen of een rust moment nodig hebben. "Ik denk dat Rosie deels een voorbeeldfunctie heeft voor andere scholen. Ik ben dit eigenlijk een beetje begonnen en het staat echt in de kinderschoenen", vertelt juf Dees. "Er valt nog zoveel meer uit dit project te halen. Zo zou je er bijvoorbeeld leerlijnen aan vast kunnen koppelen. Met mijn didactische achtergrond kijk ik ook verder dan alleen naar het terughalen van het leesplezier."

Ondertussen zijn Emi (groep 6), Jamian (groep 5), Aaliyah (groep 7) en Levi (groep 6) de schoolbibliotheek vol enthousiasme binnengestormd. Er is op dat moment alleen nog maar aandacht voor de hond, maar zodra ze moeten gaan voorlezen keert de rust terug. Dat is precies wat juf Dees wil bereiken met Rosie. "Sommige kinderen hebben een rustmoment nodig", vertelt ze. "Ze krijgen veel prikkels binnen en dan wordt het hen op een gegeven moment te veel. Ze komen dan hier om in alle rust een boekje te lezen."

Daarnaast is er ook een groep kinderen die het erg spannend vindt om voor de klas te lezen. "Rosie oordeelt tijdens het voorlezen in de bibliotheek niet; ze ligt daar gewoon." Door het anti-stress hormoon dat vrijkomt tijdens het aaien van een huisdier, krijgen kinderen volgens Dees meer zin om te lezen. "Ze ontvangen zo onbewust een beloning tijdens het voorlezen. Die combinatie is interessant, omdat kinderen zo, zonder prestatiedruk, stressvrij leren lezen."

Een hond om onder andere het leesplezier te bevorderen is leuk voor de kinderen, maar is dat ook écht te meten? Voor juf Dees was dat bij dit project voor een lange tijd lastig. Tegelijkertijd vroeg ze zichzelf ook af of je het wel moet willen meten. "Kinderen doen nu iets met plezier. Moet je er dan meteen leerlijnen aan koppelen? Nu ben ik dat wel gaan doen en laat ik kinderen voorafgaand aan het voorlezen met Rosie een vragenlijst invullen. Zo kan ik aan het einde van het jaar kijken wat voor effect het op de kinderen heeft."

Het idee is dus begonnen bij juf Dees, maar het ontstond niet zomaar. Ze studeert aan de kunstopleiding en werkt tegelijkertijd op de basisschool als kunstdocent. "Ik ben begonnen om gewoon met kinderen op school te gaan lezen, maar ik merkte dat ze het saai vonden." Tijdens de opleiding had ze al een keer iets gehoord over een leeshond. "Ik dacht aan Rosie die ik thuis had zitten en ja, één plus één is dan twee. Gelukkig was de toenmalige directeur ontzettend enthousiast over een leeshond en liet het mij uitproberen."

Toch heeft ze wel een tip voor scholen die er ook mee willen beginnen. "Lees je eerst goed in en kijk naar organisaties die al een leeshond aanbieden", vertelt ze. "Neem niet zomaar je huisdier mee naar school. Het welzijn van het dier staat ook altijd voorop."

Tegelijkertijd wil Juf Dees nog een stap verder gaan in het project op haar basisschool. "Dit is wel echt nieuw. Voor mij, de hond en het werkveld", vertelt Dees. "Er zijn hier op school twee kinderen die een boekpresentatie moeten houden. Ze vinden het alleen erg spannend om dat voor een klas te doen. Nu gaan we proberen om Rosie daarbij te laten staan." Voordat het grote moment daar is, gaan ze eerst met elkaar de boekpresentatie oefenen. "Uiteindelijk zal Rosie bij de presentatie aanwezig zijn en assisteren."

"Maar", benadrukt ze, "Het is niet de bedoeling dat straks elk schoollokaal een hond heeft. Toch zal het wel echt een meerwaarde hebben als er één of twee keer in de week een hond langskomt die bij dit soort lees- of presenteeroefeningen gaat helpen."

Leeshond Rosie vindt het in ieder geval allemaal prima. Zodra de kinderen voorlezen, kijkt ze rustig rond. Knippert nog een paar keer met haar ogen en gaat rustig tegen de kinderen aanliggen. "Het is zijn leven", lacht juf Dees. "Eten, slapen en luisteren naar de verhalen die de kinderen voorlezen".