Lily is veertien en gebruikt harddrugs; en ze is niet de enige in Dordrecht

Bam. Ineens slaat de sfeer om. Einde gekeuvel, klaar met de koetjes en kalfjes. Ik ben op bezoek bij Hanna die ik nog ken van vroeger. Ze vertelde me over de heftige tijden die haar dochter Lily doormaakt en we konden net een beetje lachen. Na een gedwongen opname in een kliniek lijkt het de laatste dagen wat beter te gaan met Lily. Ze is weer thuis. Maar nu is de spanning toch te snijden. Lily is namelijk onvindbaar.

Ze zou bij de McDonalds staan om opgehaald te worden na een middagje stad met een leuke vriendengroep van vroeger. Maar ze staat er niet op het afgesproken tijdstip. Moeder Hanna belt alle nummers die ze kan bedenken. Vader zoekt in het centrum. De verslaggever springt op de fiets om Lily's route af te speuren.

Welkom in de wereld van een Dordts meisje dat op het verkeerde moment de verkeerde mensen tegen het lijf liep. En ze is waarschijnlijk niet de enige die nu diep in de problemen zit wegens dealen en gebruik van drugs als wiet, alprazolam (ook bekend als Xanax), hasj, ketamine, lachgas en mogelijk zelfs cocaïne.

Lief meisje. Zacht karakter. Als ze vroeger bij ons kwam spelen had je nauwelijks in de gaten dat ze er was. Gezellig. Gekke bokkensprongen soms. Verkleedpartijen. De kamer behangen met wc-papier. Een vriendinnetje dat we graag over de vloer hadden. Ze kwam jarenlang, was er bij feestjes en was het eerste meisje met wie onze zoon danste. Maar ze was ook kwetsbaar. Op zoek naar warmte en liefde, zo leek het.

Lily was het meisje waar we ons wel eens zorgen over maakten: wat als zij ooit tegen een charismatisch, maar fout figuur aanloopt? Het is een shock, maar ook weer niet helemaal als we jaren later, op een zondagmiddag midden in coronatijd, horen dat het foute boel is. Gepakt met drugs en nu in de crisisopvang, haar ouders met de handen in het haar.

Het is onze dochter natuurlijk niet, maar we schrikken ons rot. Ook omdat we horen dat er meer jonge pubermeisjes en jongens uit de buurt in soortgelijke problemen zouden zitten. Dit gaat een forse stap verder dan het ‘blowtje’ dat veel jongeren wel eens proberen. En het zou dus geen individueel geval zijn, maar gaan om een groep jongeren, soms zelfs pas twaalf jaar oud. Wat is er aan de hand in Dordrecht en misschien ook daarbuiten? Wat moet er gebeuren met Lily?

"Het begon afgelopen december met een kluisjescontrole door politie op school", vertelt moeder Hanna een paar dagen later thuis op de bank. "Lily was zenuwachtig en wilde de mentor spreken. Ze vonden vervolgens een fles Bacardi, wiet en lange vloei. Lily ontkende dat het van haar was. Al die spullen zouden van een vriend zijn geweest.”

Er wordt gepraat thuis, die weken. Heel veel gepraat. De geest zakt weer langzaam in de fles, zo lijkt het. "Het is een puber, als ze wil mag ze best wat experimenteren. Daar kunnen we het gewoon over hebben in ons gezin."

In maart volgt een tweede, grotere klap, vertelt moeder Hanna. Lily blijkt in het ziekenhuis beland. Ze lijkt dronken en ‘doet raar’, beschrijft Hanna de situatie later aan de politie. Moeder dringt aan op een urinetest en daar komt een opmerkelijk resultaat uit: de 14-jarige heeft het kalmeringsmiddel alprazolam in haar lichaam.

Hanna: “Ik heb Lily geconfronteerd: waarom? Ze vertelde dat het ongevaarlijk was en dat ze er meer lef van kreeg. Ze had het gekocht van een bekende via een berichten-app op haar telefoon. De pilletjes lijken ook een soort statussymbool te zijn onder jonge Dordtenaren. "Ze kosten bijna niks en die kids maken selfies met pilletjes voor hun gezicht." Even lijkt het beter te gaan, maar de situatie verslechtert als ze later weer wat vrijheid krijgt thuis.

Lily zou half april bij een vriendinnetje gaan slapen als tegen de avond blijkt dat ze daar niet is aangekomen. Moeder Hanna slaat alarm en geeft Lily op als vermist. Nederland kent nog een avondklok en is inmiddels ingegaan. Het gezin gaat zoeken op straat. Rond één uur ‘s nachts belt de politie: ze heeft die avond op een willekeurig adres aangebeld met de vraag of ze een glas water mag. De bewoners vermoeden dat er iets mis is en bellen 112.

De politie brengt Lily naar een crisisopvang in Dordrecht. Ze is duidelijk onder invloed, maar langzaam komt ze weer bij haar positieven. Ze is uitgeput en doet drie etmalen lang weinig anders dan slapen, vertelt Hanna.”Toen heeft ze waarschijnlijk weer drugs gebruikt en is ontsnapt uit de opvang, via het wc-raam. Ze vonden resten crystal meth bij haar bed.”

Lily wordt al snel achterhaald en vervolgens opgenomen in een gesloten inrichting in Rotterdam. Eindelijk komt ze tot rust. En komt de hele aap uit de mouw. Moeder Hanna: “Ze verkocht drugs voor iemand en was doodsbang voor hem. Volgens Lily zou het zelfs gaan om medicijnen voor paarden die pijn hebben. Voor mensen is dat een regelrechte partydrug.”

Een bloed- en urinetest in de kliniek geven een ontluisterend beeld: de 14-jarige heeft meerdere soort harddrugs in haar bloed. Het is duidelijk: de wiet op school en het kalmeringstabletje waren geen incident, er is een levensgroot probleem.

"Het is begonnen met iemand die ze leerde kennen tijdens een snuffelstage in de keuken van een horecagelegenheid en haar aan een Telegram-groep toevoegde." In de berichten-app, een tegenhanger van het bekende Whatsapp, zouden meer Dordtse jongeren zitten. Het gaat er volgens Hanna veel over drugs. Maar ook over de app Onlyfans, die een bedenkelijke reputatie heeft. Niet Lily, maar minstens één ander minderjarig meisje zou er een account hebben. De website stelt gebruikers in staat foto's en filmpjes van zichzelf te verkopen. Omdat OnlyFans erotiek en pornografie toestaat, wordt het vooral daarvoor gebruikt. Maar ook fitnessinstructeurs bieden er hun lessen aan en muzikanten verkopen hun nummers aan hun publiek op Onlyfans.

Volgens Hanna kwam er veel samen de afgelopen maanden: "Lily was zoekende. Val ik op jongens of meisjes? Voel ik me meer meisje of jongen? Leefde in haar telefoon. Het is als moeder zo moeilijk om te weten wat daar precies gebeurt.”

“En dan corona. Dat helpt ook niet. Lily zat er soms doorheen, miste het ritme van school en haar vrienden daar. En dan komt er iemand die je beste vriend wil zijn en spannende opdrachten heeft. Ga dit pakketje bezorgen daar en daar. Ze deed het. Tot Utrecht aan toe."

Lily is net thuis uit de opvang als ik Hanna spreek. "Ik ben zo blij dat ze er weer is. Ze is vandaag met haar vrienden van vroeger buiten. Leuke jongens, ik vertrouw het." Ze laat een foto zien van het groepje. Ze kijken vrolijk naar de camera. Haar vader gaat haar straks halen in de stad. Dat zou hij normaal niet doen, dan kwam ze maar gewoon naar huis lopen of fietsen. Maar het is even allemaal anders nu."

Moeder Hanna weet ook al dat het gezin een zware taak wacht. "Ze moet volledig stoppen met middelen als alprazolam en met drugs. Dat wil ze zelf ook. Daar moeten we haar bij gaan helpen. Opname in een kliniek zit er niet in. De wachtlijst is zeventien weken lang." Het gezin krijgt die tijd wel hulp van buurtwerk en kan eventueel een noodlijn bellen.

Over twee dagen wacht het volgende belangrijke moment voor de 14-jarige. Ze moet naar Rotterdam voor een urinetest. Daar wordt ze voor het eerst in het behandeltraject onderzocht op sporen van drugs. "Ik heb er vertrouwen in. Ze weet zelf ook dat ze fout zit en ze wil dit niet." Lily's moeder heeft vertrouwen dat haar dochter afstand kan nemen van de slechte dingen in haar leven. "Ze is een taaie." Ze verschuift op de bank en kan weer lachen. “Ik weet zeker dat we hier uit komen.”

Maar dan belt vader Marco. Lily staat niet op de afgesproken plek bij het fastfoodrestaurant. Slik. Dit is een tegenvaller. Op mijn fiets op de route richting het centrum voel ik plaatsvervangende paniek opborrelen. Ik scan nauwgezet iedere voorbijganger. Is ze het? Klappen alle plannen en voornemens van het gezin nu al in elkaar?

Gelukkig niet, blijkt even later. Hanna stuurt me een bericht: 'Ze is terecht.'