Met watten en satéstokjes wordt schilderij Aelbert Cuyp in ere hersteld

Het schilderij is uitgeleend door een Engelse graaf, wiens voorouders tijdens de zogenoemde Cuyp-hype vrijwel alle schilderijen van de Dordtenaar opkochten. Eén keer eerder kwam het terug voor een tentoonstelling en sinds maart dus voor de tweede keer.

In het najaar zou het doek pronken in een grote overzichtstentoonstelling met werk van Cuyp en Britse schilders, die door hem geïnspireerd waren. Door corona is die expositie een jaar opgeschoven. Dat geeft restaurator Lidwien Speleers in elk geval ruim de tijd voor haar klus.

Na het vastzetten van bladderende stukjes verf is ze inmiddels vergevorderd met het verwijderen van de vernislaag, die het doek bedekte met een geelbruine gloed. "Ik word soms echt verrast door de kleuren die ik eronder aantref", vertelt de restaurator.

Voor het verwijderen van die vernislaag gebruikt ze satéstokjes. Op de punt rolt ze watten en met een speciale oplosvloeistof en een gel smeert ze daarmee centimeter voor centimeter het doek in. Kort daarna wordt met een ander stokje met watten de vernis verwijderd.

"Eigenlijk is het schilderij best nog in goede staat", merkt ze op, terwijl ze stug doorwerkt: "Als ik die gel te lang laat zitten, blijven daar weer resten van achter op het doek. Dat wil je ook niet."

Haast hoeft ze niet meer te maken, doordat de expositie is uitgesteld. Maar zodra de restauratie is afgerond zal het werk alsnog dit najaar al te zien zijn in het museum, weet zij: "we hangen het dan in de Cuyp-zaal."