Op Facebook staan medewerkers van de ambulancedienst Zuid-Holland Zuid stil bij Thérèse, die bij velen bekend was onder de bijnaam ‘Trees van de ziekensjees’. Ze zou kort daarna stoppen met werken, destijds lag de limiet in dit vak bij 55 jaar. “Ze zag dat zelf helemaal niet zitten, ze wilde graag langer door”, vertelt haar zoon Paul. “Ze was altijd druk, heel gedreven. Ik heb dat ook, van haar.”
“Binnen onze dienst was de verslagenheid over de dood van Thérèse groot. En tegelijk werd iedereen geconfronteerd met de kwetsbaarheid van onze beroepsgroep”, schrijven haar collega’s op Facebook. “Als de veiligheid van wegwerkers en hulpverleners op de weg ter sprake komt, wordt nog vaak naar dit ongeluk verwezen”, weet Paul. “Het had veel impact. Er waren zo veel collega’s op haar begrafenis, dat was overweldigend.” Berichten over verkeersdeelnemers die maling hebben aan een rood kruis boven de weg of snelheidsbeperkingen bij incidenten, kunnen hem nog steeds raken. “Mensen realiseren zich de gevaren niet.” Wat Paul betreft mag er indringender voor gewaarschuwd worden. “Shockeer maar.”
Niet vanzelfsprekend
De huidige medewerkers van de ambulancedienst blijven haar herinneren. “Behalve een warme herinnering is zij er het symbool van dat in ons werk niets vanzelfsprekend is, ook niet onze eigen veiligheid. Een rood kruis, een snelheidsbeperking, een afzetting: ze zijn er niet voor niets.” Ze sluiten hun bericht af met een oproep aan alle weggebruikers: “Help ons alstublieft om na onze dienst weer veilig bij onze naasten te komen.”