Het speldje dat Senol kreeg, is een Gouden Krommer. Die onderscheiding is bedoeld voor theatermedewerkers die veertig jaar in het vak zitten. Het speldje lijkt op een omgebogen spijker. Senol mocht die prijs vorige week vrijdag in het bijzijn van zijn collega's, burgemeester Margreet van Driel en theaterdirecteur Erik Groeneweg in ontvangst nemen.
Maar wie is de man achter deze onderscheiding? Senol komt uit Turkije en kwam als tiener naar Nederland. Hier deed hijj een opleiding in de elektrotechniek. "Ik moest in het laatste jaar van mijn studie, in 1985, bij drie verschillende bedrijven stage lopen. Mijn laatste stage was bij een theater in Apeldoorn. Daar was ik stagiair geluidstechnicus. Ik vond het vak zo interessant en was zo gedreven. Er is me toen gevraagd of ik wat langer wilde blijven en ik ben nooit meer weggegaan uit de theaterwereld. En dat terwijl ik als kind in Turkije maar één voorstelling heb gezien."
'Ze hadden geen idee'Zijn keuze om geen elektricien te worden, maar achter de schermen van theaters aan de slag te gaan, zorgde daarom in zijn omgeving voor gefronste wenkbrauwen. "Mijn ouders wisten niet eens wat een theatervoorstelling was. Ze waren nog nooit in een theater geweest. Ze hadden geen idee hoe mijn werk in elkaar zat."
Later hebben de ouders van Senol dankzij hem toch wel een theaterzaal gezien. "Ik heb ze een keer een rondleiding gegeven”, vertelt hij. "Het was voor mijn ouders wel een nieuwe en een aparte wereld, maar ze vonden het prachtig om mijn werk te zien. Ze waren volgens mij wel trots op mij.“
Zorgen voor de goede verlichting op het toneel, de hele dag toewerken naar het juiste decor op een podium en zowel de artiesten als het publiek tevreden houden: Senol doet het al veertig jaar met liefde. "Dat gevoel dat er bij komt kijken bij het bouwen van een podium is echt ongekend. Ik krijg er energie van en doe het werk nog steeds met plezier."
Voorgevoel
Senol had wel een voorgevoel dat hij de Gouden Krommer in ontvangst mocht nemen. "Vorig jaar vertelde ik aan mijn collega's dat ik dit jaar veertig jaar actief ben in het theatervak", aldus de theatermeester. Maar dat dat gevoel ook klopte, bleek toch wel een verrassing.
"Mijn vrouw lokte me naar het theater De Willem. Ze werkt in Rotterdam en ze vroeg aan me of ik haar kon afzetten op mijn werk in Papendrecht. Een van haar collega's zou haar dan daar ophalen. Maar toen we samen het theater binnenliepen, wist ik niet wat ik zag. Ik zag taart en andere soort gebakjes. Er werd me ook koffie aangeboden en ik voelde dat er iets niet klopte."
Senol vertelt verder: "Ik zag daarna de burgemeester en al mijn collega's. Ik werd goed verrast." Hij had naar eigen zeggen een paar dagen de tijd nodig om bij te komen van dit mooie moment in zijn carrière. "Je beseft het op het moment zelf het allemaal niet, want dat kwam door al de indrukken niet allemaal binnen. Door mijn emoties zag ik het niet helemaal scherp."
Een mooie plek in de kast
De Gouden Krommer is niet de eerste 'Krommer' in zijn collectie. Toen hij 25 jaar in het vak zat, kreeg hij namelijk de Zilveren Krommer. Beide speldjes hebben een mooie plek in de kast gekregen.
“Mijn vrouw heeft wel de Zilveren Krommer moeten schoonpoetsen, want ik heb 'm een tijdje niet gebruikt”, legt hij uit. “De ereprijzen zijn een mooi aandenken voor mijn gezin én heel misschien voor mijn toekomstige kleinkinderen.“
