De goederentrein waarin Lars met twee collega’s reed, botste op 28 augustus 2024 op de overweg Zanddijk op een overstekende vrachtwagen. Hij was vlak daarvoor al langzamer gaan rijden en had een paar keer getoeterd. Toch zag de chauffeur de trein te laat. De jonge machinist kwam om het leven. Een van zijn collega’s raakte gewond.
Volgens de OVV waren de veiligheidsrisico's bij de onbewaakte spoorwegovergang al in 2020 bekend, maar het bleef onduidelijk wie waarvoor verantwoordelijk was. Daarom deed de spoorwegbeheerder niets aan de situatie.
Het ongeluk gebeurde op een onbewaakte spoorwegovergang.
Dat frustreert de familie van Lars. Zij denken dat hun zoon en broer niet was verongelukt als de situatie wél was aangepakt, meldt
Rijnmond. Moeder Pieternel: “Het doel van zo’n onderzoek is natuurlijk om lessen te leren zodat dit soort ongelukken in de toekomst wordt voorkomen. En daarom adviseert de OVV om nu goed vast te leggen wie waarvoor verantwoordelijk is. Dat is verstandig, maar ik lees niets over de verantwoordelijkheid van de weggebruiker zelf.”
In het rapport staat dat meer rekening moet worden gehouden met het gedrag van weggebruikers bij overwegen waar weinig treinen rijden. De vrachtwagenchauffeur verwachtte geen trein omdat op dit traject maar twee keer per week een goederentrein rijdt. Door begroeiing dacht hij ook dat het spoor niet in gebruik was.
'Hoe kan zo'n trein niet opvallen?'
Sacha, de zus van Lars, kan er niet bij dat de chauffeur niet gezien heeft dat de trein in aantocht was. “Hoe kan zo’n felrode trein nou niet opvallen tussen de groene weilanden? Dat is alsof je met een markeerstift een streep op een wit blad zet, maar dat niet ziet. Als hij gewoon naar links had gekeken, had hij de trein zien aankomen. Mijn broer zag hem toch ook?”
Het advies van de OVV aan ProRail is om betere maatregelen te treffen of desnoods de overweg te sluiten. Moeder en zus vrezen dat dit niet gebeurt en dat de 14 onbeveiligde overgangen op dit traject in stand blijven. “Deze goederenspoorlijn leidt naar een bedrijventerrein. Economische belangen tillen zwaarder dan mensenlevens,” klinkt het cynisch.
Pieternel: “We begrijpen dat de vrachtwagenchauffeur niet moedwillig iemand heeft aangereden, maar vinden wel dat hij nalatig is geweest. Dit is iemand die vanuit zijn beroep dagelijks de weg opgaat en dus op de hoogte moet zijn van de regels. Het was geen noodlottig ongeval. Dit had kunnen worden voorkomen als hij beter had opgelet.” Ze hoopt dat het snel tot een strafzaak komt, zodat de chauffeur persoonlijk verantwoordelijkheid moet afleggen voor zijn actie.
De familie uit Zwijndrecht wacht ook nog op het verslag van de politie. Hierin zal dieper worden ingaan op de schuldvraag en aansprakelijkheid. Ondertussen kijkt zus Sacha uit naar een nieuw kabinet. Ze is kort na het ongeluk met haar nicht een petitie gestart voor meer slagbomen langs het spoor. De achtduizend handtekeningen die onder deze petitie staan, willen ze aanbieden aan de nieuwe minister.
Geliefd
Met de collega’s van Lars bij DB Cargo hebben ze nog regelmatig contact. Dat doet hen goed. De herdenking afgelopen zomer op het terrein van de spoorvervoerder vonden ze bijzonder. Sacha: “Bij de onthulling van het gedenkteken waren veel mensen aanwezig. Het was mooi, met speeches en een gezamenlijke buffet na afloop. We mochten ook de as van Lars uitstrooien. Het rangeerterrein is niet openbaar toegankelijk, maar ons is beloofd dat we elk jaar mogen terugkeren.”
Pieternel pakt een doosje uit het monumentje dat ze thuis voor haar zoon heeft gemaakt. Ze laat een gouden speldje zien met daarop de afbeelding van een locomotief. “Dit hebben we gekregen van een collega die veertig jaar in dienst was. Hij vond dat Lars meer recht had op het speldje. Een prachtig gebaar. Het symboliseert voor ons hoe geliefd Lars was en hoe groot de impact is van zijn jonge overlijden op de collega’s.”
Dit is een verhaal van onze mediapartner Rijnmond.
