Jules coacht ex-gedetineerden: "Hoeveel kansen heeft iemand nodig?"

“Zonder training zijn wij gaan spelen tegen de rebellen, dat was een flinke uitdaging die wij niet hebben gewonnen. Toch ben ik trots op wat wij hebben neergezet”, vertelt coach Rasoelbaks. Jules is niet alleen coach voor de voetballers. In het dagelijks leven is hij: re-integratie coach bij Pakkans, eindverantwoordelijke voor sportactiviteiten van de GGZ-instelling De Hoop, casemanager in de gevangenis van Dordrecht en ervaringsdeskundige bij een motivatiegroep.Voordat Jules coach werd, belandde hij maar liefst zeven keer in detentie voor geweldsdelicten, maar daarna draaide hij de knop om en besloot hij te doen waar hij het beste in is: coachen. “Wij helpen iedereen die hulp nodig heeft en geven het niet op. Het lukt niet altijd in een keer”, een van de mensen die Jules moest helpen kwam veertien keer terug naar De Hoop, “Na de veertiende keer lukte het hem wel. Hadden we hem na negen keer niet moeten helpen?” vraagt Jules zich hardop af. "Hoeveel kansen heeft iemand nodig? Zeggen jullie het maar", roept Jules uit.

De voetbalwedstrijd tijdens De World Police and Fire Games is niet de eerste wedstrijd, noch de laatste. “Wij doen wel vaker mee aan sportwedstrijden, wel vaak voetbalspellen. Daarnaast organiseren wij binnen de GGZ vaker toernooien. Tijdens zo’n wedstrijd kunnen ex-gedetineerden ook netwerken”, vertelt Jules. Directeurs uit het werkleven worden uitgenodigd om met of tegen de ex-gedetineerden te spelen. “Op het voetbalveld zie je helemaal niet wie in de gevangenis heeft gezeten en wie niet”, iedereen is gelijk op het veld verklaart Jules.

Op het veld kunnen beide partijen elkaar leren kennen. “Je neemt niet zo snel iemand aan die in de gevangenis heeft gezeten, maar tijdens een potje voetbal leren ze de ex-gedetineerden op een andere manier kennen.” Het is daarnaast goed voor de ex-gedetineerden om kennis te maken met nieuwe mensen zodat zij mensen hebben om op terug te vallen als ze vrijkomen", vertelt Jules. Zo worden allerlei partijen of organisaties uitgenodigd voor een ouderwets, maar stevig potje voetbal.

In zijn rol als voetbalcoach let Jules niet alleen op de voetbaltechniek van zijn spelers. Op het veld stuurt Jules zijn jongens ook emotioneel aan. “Ik let op gedrag. Wanneer ze behulpzaam zijn of de ander in zijn kracht zet, geef ik ze daar complimenten voor. Maar als iemand de hele tijd egoïstisch speelt, dan zeg ik daar ook wat van”, legt Jules uit.

Het is volgens hem belangrijk dat mensen zich bewust worden van hun gedrag wanneer zij re-integreren. Hij spiegelt het gedrag van de jongens, zodat zij leren wat sociaal acceptabel gedrag is. “Deze jongens hebben vaak geen rolmodel gehad of een hele slechte”, legt de coach uit. De mensen die Jules begeleidt moeten in de meeste gevallen nog leren dealen met allerlei gevoelens, waaronder angstgevoelen en hoe om te gaan met agressieproblemen.

“Wanneer we in een WhatsApp-groep een van de jongens zie met een big smile en een baan, dan krijg we een glimlach op ons gezicht. Daar doen we het voor”, vertelt Jules trots. Jammer genoeg, heeft de coach niet altijd te maken met succes. “Van alle mensen die ik heb begeleid, heb ik ook een paar keer begrafenissen moeten bijwonen. Het lukt niet bij iedereen, dat mag ook wel eens gezegd worden”, vertelt de doorgewinterde coach geëmotioneerd.

Over een paar weken staat de volgende wedstrijd ingepland, ook jongens uit Dordrecht doen mee. Dit keer doen ze mee aan een toernooi van Life Goals Amsterdam. “Ricardo Ottevanger gaat waarschijnlijk weer mee als trainer, niet als ex-gedetineerde dus,”, roept Jules uit.