Dordrecht, Netherlands

Terugblik op de Watersnoodramp, dit jaar 70 jaar geleden

Noordendijk t.h.v. Energiehuis Regionaal Archief Dordrecht
Deze week is het 70 jaar geleden dat op meer dan 150 plaatsen in Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant de dijken doorbraken. De Watersnoodramp van 31 januari op 1 februari 1953 kostte 1836 mensen het leven. Gijsje van der Veer maakte als 7-jarig meisje de ramp mee en vertelt erover.
Dennis Koorevaar | 1 februari 2023 11:48 | Aangepast op 1 februari 2023 11:48
Gijsje woonde in de buurt van Lage Zwaluwe. Nu woont zij in Dordrecht. Voor het blaadje van de PCOB schreef zij over de Watersnoodramp. "De afgelopen maanden heb ik alles wat mij te binnen schoot opgeschreven."

Op 31 januari 1953 vierden we op zaterdagavond de verjaardag van prinses Beatrix. Mijn moeder had iets feestelijks bij de koffie; een beschuit met gele vla en een beetje rode jam in het midden. Het waaide de hele dag hard. 's Avonds vlogen dakpannen in het rond. Onze visite ging vroeg naar huis omdat het gevaarlijk werd op straat.

"Ik heb er jaren niet aan gedacht. Wel ben ik, door de Watersnoodramp (denk ik), bang geworden voor paarden. Die heb ik zien verdrinken. Als ze gaan steigeren of hun hoofd omhoog doen ben ik weg."

Mijn oom die bij Rijkswaterstaat werkte klopte om 3.00 uur 's nachts op het het raam en zei dat we wegmoesten. Een aantal van de straatbewoners vonden het onzin om weg te gaan. Het had weleens vaker hard gewaaid als het springtij was.

Wij vertrokken; mijn tante, hoog zwanger met twee zoontjes van 6 en 4 jaar, mijn moeder, broer van 12, kleine zusje van zes weken en ik. Na enkele uren kwamen er alarmerende berichten binnen. Een huis en een stuk van de dijk waren weggespoeld. In de zijstraten stonden de huizen en dus ook ons huis tot bovenaan de trap onder water. Er werden boten ingezet en het Groene Kruisgebouw werd overvol.

De situatie werd beter, volgens Gijsje, doordat haar ouders altijd in de buurt zijn geweest. "Wel was mijn vader helemaal nat omdat hij mensen uit het water moest redden."

Op dinsdag ging ik naar school. Met Ewout (7). Het was een nonnenschool, met een ander systeem van rekenen en lezen. Ik vond alles spannend.

Mijn vader en broer mochten zondags komen eten. Dan wist ik weer dat er waternood was. Vanwege de verhalen.
Vriesestraat vanaf de Vest Regionaal Archief Dordrecht
"Als de basis veilig is en als je ouders niet kwijt zijn en dat je zo snel mogelijk naar school kan. Ik denk dat dat helpt om gewoon verder te leven." Gijsje denkt dan ook niet dat ze een trauma heeft overgehouden aan de Watersnoodramp.

Na zeven weken mochten we terug. Niet naar ons huis, maar we gingen bij een tante wonen. In haar huis had minder water gestaan. Na school mocht ik mee met mijn tante om te gaan kijken. Al onze spullen lagen op een hoop om afgevoerd te worden. Het huis bestond uit muren zonder ramen en deuren beneden. De kachel verroest, het granieten aanrecht hing er troosteloos bij. Ik zag toen mijn moeder voor het eerst huilen.

"Ik vond het jammer dat ik geen foto's heb van vroeger. Toen mijn tante overleed kreeg ik er een paar. Daar was ik blij mee. Verder sta ik er weinig bij stil wat er 70 jaar geleden gebeurd is."

Lees meer over:

watertoren|Watersnoodramp|

Meest gelezen

Kapotte slagbomen Papendrechtse brug veroorzaken lange file op N3

Corrado Francke | Coen Theuwis | 27 mrt 2024 15:13

Bewoners zijn problemen in Dordts woonzorgcentrum zat: 'Het is een drama'

Corrado Francke | Coen Theuwis | 22 mrt 2024 17:38

Lees ook

Door deze podwalk-app kom jij alles te weten over de Sint Elizabethsvloed

Op 1 februari 1953 vond de Watersnoodramp plaats, waarbij grote delen van Zeeland, Zuid Holland en B...

Eerste Dordtenaren nu al naar de stembus: 'Ik ga vannacht op vakantie, vandaar'

Op acht plekken in Dordrecht kon maandagochtend vanaf half 8 al gestemd worden. Eén van de stemburea...