Een paar uur voor de wedstrijd stuurt Lucinda Brand (31) haar camper het terrein in Oostende op. De Dordtse domineert het hele seizoen. In slechts één van haar 21 wedstrijden haalde zij het podium niet. Tijdens het WK waren alle ogen op haar gericht, al probeerde Brand de wedstrijd te benaderen als een 'gewone' wereldbekerwedstrijd.
Aan alles was gedacht, vertelt Brand. Zo verbleef zij al langere tijd in België, zodat ze minder hoefde te reizen. Ook was er bewust één persmoment voorafgaand aan het WK. "Na het laatste crossweekend, vorige week, heb ik mijn telefoon afgegeven. Ik heb toen mijn andere telefoon gepakt met het nummer dat alleen de mensen hebben die het hoefden te weten", lacht Brand. Alles om zonder prikkels en in alle rust toe te leven naar het WK.
De rol van Nys
Brand bivakkeerde in een hotel op twintig minuten afstand van het parcours. Op het WK-terrein had ieder land zijn eigen camper. Eten, verkennen en chillen. Twee uur voor de wedstrijd weer de camper in. Alles om zo goed mogelijk aan de start van het WK te verschijnen.
Sven Nys, de Belgische crossgrootheid, is de teammanager van Brand. Hij speelt een belangrijke rol in aanloop naar het WK. "Hij is heel erg betrokken, nog half-atleet wat dat betreft. Niet alleen met mij, maar met heel de ploeg en alle renners. Sven zorgde dat ik bij de ploeg kwam. Ik ben met hem en zijn oude trainer gaan samenwerken. Op die manier vormen we een driehoek." Nys heeft veel tijd en energie geïnvesteerd om Brand technisch beter te maken. "Buiten mijn manager is hij een goede coach vanaf de zijlijn."
Vlak voordat Nys vertrekt naar de Vlaamse tv waar hij zal werken als analist praat hij moed in op zijn pupil. Nog even een boks en dan staat Brand er alleen voor. ""Van iemand als Sven Nys maak je graag gebruik", zegt de Rotterdamse. "Daar haal je veel vertrouwen uit. Je denkt dan: zo gaan we het doen."
Verwachtingen
Voorafgaand aan het wereldkampioenschap werd Brand als favoriet bestempeld. Ze had immers al het klassement van de wereldbeker gewonnen. "Ik ben er deze keer bewust mee bezig geweest. Uiteraard had ik al de ervaring van de twee WK's hiervoor. Ook heb ik veel kampioenschappen op de weg gereden, maar daar heb ik nooit de favorietenrol gehad. Dat had ik in de cross wel."
Brand weet dat de concurrentie groot is. "Het niveau ligt dicht bij elkaar. Op een goede dag kan je bijvoorbeeld ook niet winnen, omdat een ander een superieure dag heeft. Je hebt het nooit in de pocket. Bovendien kunnen veel dingen in de cross gebeuren. Ook daar merk je vertrouwen in jezelf als alles goed voelt."
Vanuit de buitenwereld waren de verwachtingen hoog. Brand merkte dat haar omgeving de druk probeerde weg te halen. Iets waar ze heel blij mee was.
"Juist vanuit de ploeg werd gezegd dat ik hier niet op blind moest staren. Stel dat het niet zou lukken - die kans was ook aanwezig - dan had ik niet ineens een slecht seizoen. Dan is het seizoen niet waardeloos geweest. Je hebt al de wereldbeker gewonnen. Dat betekent dat je de meest continue renner op het hoogste niveau was. Misschien is dat nóg knapper dan op één dag de beste zijn", vertelt Brand.
Alles draaide bij het WK veldrijden om Brand. In tegenstelling tot het wielrennen op de weg, waar de concurrentie bij de Nederlandse rensters moordend is. Brand haalt ook daar voldoening uit, zegt ze. Maar nu moest het haar dag worden. "Dat klinkt heel egoïstisch, Het is niet zo letterlijk dat je dit denkt, maar het is wel makkelijk dat je volledig je eigen kwaliteiten kunt gebruiken op de momenten waarop je dat wilt. Dat je er niet over hoeft na te denken wanneer het uitkomt", nuanceert de Rotterdamse veldrijdster.
Het succes
Tijdens de wedstrijd wordt al snel duidelijk dat er een volledig Nederlands podium zal komen. Uiteindelijk laat Brand haar landgenote Annemarie Worst achter zich, die ten val komt in de laatste ronde. Zo wordt zij op haar 31e voor het eerst wereldkampioene. De concurrentie voor de toekomst komt met name uit eigen land.
"We hebben ermee te maken dat elke leeftijdsgroep goede Nederlanders heeft", zegt Brand. "Natuurlijk speelt wel eens in je hoofd de gedachte: al die jonge grieten komen over, ze knallen vanaf hun achtste al in het bos en ze zijn allemaal technisch supervaardig."
Brand vindt de jonge rensters vaardiger dan zij. "Dan mag ik wel 'een grote motor' hebben, maar als de jonge rensters fysiek veel sterker worden en al hun energie op het technische gedeelte kunnen sparen, dan kan het wel eens knal lastig worden. Het zou heel zuur zijn geweest als ik die ultieme kans niet had gegrepen."
Nu is Brand eindelijk wereldkampioen veldrijden. Die titel voelt als een bevrijding. "Natuurlijk ga je weer voor zo'n titel. Maar dan moet het niet meer, de druk is anders, omdat het al is gelukt", zegt Brand.
Op het podium klonk het Wilhelmus, iets wat voor Brand veel doet. Nu was er door corona geen publiek aanwezig. "Dan was deze huldiging een stuk killer. Normaal gesproken geeft het mét publiek mij kippenvel", is Brand van mening.
Het lijstje
Na het behalen van de wereldtitel in het veldrijden heeft Brand nog steeds doelen. "Sowieso blijf ik op de weg rijden. Daar heb ik, ook dit jaar, nog genoeg doelen. Dit seizoen van de cross is ook nog niet voorbij. Er zijn nog twee klassementen waar ik de leidster van ben. Het zou helemaal uniek zijn als ik alle klassementen én het WK zou winnen. Maar daar moet ik nog flink hard voor rijden."
Ook de Europese titel staat nog op het lijstje van Brand. Maar ze hoeft niet meer. De druk is eraf. Brand geniet van haar titel en de sport: "Ik hoop dat ik lekker vrij kan fietsen."
Foto: Rijnmond
