In de aflevering van zaterdag 10 juli hadden we Kees Thies te gast. Een gearriveerd Dordts stadskronieker en schrijver, terwijl wij pas net zijn vertrokken. Kees verstaat de kunst van het verwonderen als geen ander en dat is naast leerzaam ook wel een applaus waard.
Luisteren dus. Naast kijken en voelen is dat namelijk een van de belangrijkste bronnen van verwondering.
Op de trappen word ik uit mijn concentratie gehaald door de voetstappen maar vooral door het gehijg van een vroege jogger. Mensen die voor acht uur ‘s ochtends joggen, of sporten in het algemeen, hebben mijn respect. Vroeger deed ik dat ook maar nu doe ik dat later. Ik kijk om en knik bewonderend. De jogger heeft zelfs nog genoeg puf voor een ‘mogguh’. Wanneer ik mij weer omdraai, zie ik dat er een natuurzwemmer voorbij komt. Lekker bezig, mensen.
Ik staar verder en probeer me voor te stellen dat hier over een paar dagen een groot ponton ligt waarmee we eindelijk Back To The Rivers kunnen gaan. De Dordtse Feesten leken perfect getimed. Vrijwel geen beperkingen en door te testen voor toegang konden we het nieuwe normaal overboord gooien, zo het drierivierenpunt in, om weer eens een niet normaal leuk feestje te beleven. Ik kaartjes met mijn maat regelen en toen kwamen de nieuwe maatregelen. Gelukkig kunnen de evenementen toch doorgaan maar ‘geplaceerd’ zoals dat op z’n Frans heet. Stom, vervelend en balen natuurlijk. Toch moet ik na mijn matineuze momentje op de trappen van de Energiekade zeggen: het is absoluut geen straf om hier te moeten zitten. Laat dus maar komen die Dordtse Feesten.