Deze hulpsinterklazen helpen elk jaar de goedheiligman een handje: 'ik leef 49 weken per jaar om 3 weken Sinterklaas te zijn'

"Het leukste vind ik een huisbezoek. Want dat is elke keer anders en je hebt meer persoonlijk contact met de kinderen dan bijvoorbeeld tijdens een intocht", vertelt Ron.

"Voor mij gaat het om de magie voor de kinderen. Dat je kinderen in het sprookje van Sinterklaas kan laten geloven. Maar het is ook een stukje status dat je hebt als Sinterklaas, niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen. Zodra je binnenkomt, is iedereen weer een kind."

Hij ziet het Sinterklaas zijn dan ook niet als een rol, maar als een persoon die hij wordt als hij het pak aantrekt. "Je speelt geen Sinterklaas, je bent Sinterklaas. Je blijft altijd in je rol en je blijft serieus, maar ook weer niet té serieus."

Ron gaat altijd op pad met een vast team aan pieten. Hij geeft aan geen moeite te hebben gehad met het overschakelen naar roetveegpieten. "Je doet het voor de kinderen, en wat de volwassenen willen... Tsja. De kinderen van nu groeien op met de roetveegpiet. Het plezier is net zo leuk."

"Voor we naar een bezoek gaan, hebben we als team zoveel lol. Als we dan voor de deur staan, ben ik meteen serieus. De pieten lachen dan nog wat na. Dat is ook onze kracht, denk ik."

Rons grote droom om ooit een intocht te lopen als Sinterklaas, komt dit jaar uit. "Ik heb het eerder wel al gedaan, maar dat was als piet. Dit jaar loop ik voor het eerst mee in de intocht als Sinterklaas. Dat is wel heel speciaal en spannend." Of hij ooit heeft overwogen om te stoppen? "Ik weet natuurlijk niet hoe het loopt, maar ik zeg altijd: ik stop met Sinterklaas zijn wanneer ik doodga."

"De Sinterklazen die het serieus doen, zitten in augustus al volgeboekt", vertelt Sinterklaas Rob. "Ik heb een aantal collega's die dezelfde maatstaven van een serieuze sinterklaas hebben als ik. Maar er is bijvoorbeeld ook een Sinterklaas die al zes jaar een enorme vlek op z'n tabberd heeft. Dan denk ik: 'man, man, man, doe dat ding in de was! Ik weet dat die pakken duur zijn, maar daar ga je toch geen intocht mee doen?'"

De liefde voor het sinterklaasfeest zat er al lang in bij Rob. "Toen ik nog op de middelbare school zat, was ik altijd zwarte piet op mijn toenmalige basisschool. Ik heb dat altijd leuk gevonden. Ik werkte op een gegeven moment bij een bedrijf en toen hadden we het over het sinterklaasfeest op kantoor: we moesten nog een Sint vinden. Toen ze ik meteen: 'Dat ga ik doen!' Ik heb een sinterklaaspak gehuurd en zo is het eigenlijk begonnen. Mijn jongste zoon was toen pietje en dat is hij nog steeds."

Inmiddels is Rob al achttien jaar Sint en is hij eigenaar van een kostuumverhuurbedrijf. In de piekjaren verhuurde hij duizenden kostuums in alle soorten en maten. Vlak voor corona verkocht hij het grootste deel en nu focust hij zich alleen nog op kerst en Sinterklaas.

"Ik vind Sinterklaas persoonlijk een geweldig feest. Veel leuker dan de kerst, ik heb nu al hoofdpijn dat ik die stomme boom moet gaan optuigen dadelijk." Hij grinnikt.

"Tijdens zo'n intocht kom je aan, en dan staan er honderden kinderen met rode, lachende bekkies. Je moet het echt leuk vinden, dat is het belangrijkste. Anders ben je geen goede Sinterklaas."

"We hebben onderling in het team ook ontzettend veel lol. Maar er gebeurden in de tijd van de zwarte pieten ook dingen die minder leuk waren. Dan werden er brandende kranten onder onze auto gelegd, bijvoorbeeld. Nu draaien we alleen nog met roetveegpieten. Maar we krijgen alsnog elk jaar vaak de vraag of we met de zwarte pieten willen komen."

"De collega's worden nu, als roetveegpiet, weleens herkend. Zelf ben ik nooit herkend. Maar ik doe ook geen klussen in mijn eigen straat of bij mijn eigen familie."

"Ik was zeventien toen ik voor het eerst Sinterklaas was", vertelt de pas 26-jarige Bas. "Het jaar daarop, toen ik achttien werd, heb ik het hele kostuum professioneel aangeschaft."

"Ik ben één van de jongste adviseurs van Sinterklaas in Nederland, denk ik", zegt hij lachend. Bas noemt zichzelf expres 'een adviseur van Sinterklaas': "Ik geloof als 26-jarige nog steeds heilig in Sinterklaas", legt hij uit. "Hij doet veel zelf, maar ik mag hem soms helpen."

Bas wist als klein jongetje al dat hij Sint wilde worden. "Waar andere kinderen met pietenmutsen op de kade stonden, wilde ik gewoon Sinterklaas zijn. Ik kreeg van mijn oma mijn eerste manteltje, ze had 'm zelf gemaakt van een oud tafelkleed."

"Het is echt een passie van me. Ik leef eigenlijk 49 weken per jaar om drie weken Sinterklaas te mogen zijn", bekent hij. "Het zorgt voor zoveel vreugde en er komt ontzettend veel magie bij kijken. Om dat te mogen helpen creëren voor kinderen en voor ouders, is één van de mooiste dingen die er bestaat."

Het kostuum dat Bas draagt, kost bij elkaar zo'n 3.500 euro. Het is elke keer een heel karwei om te veranderen in Sinterklaas, het duurt zo'n anderhalf uur. De pruik die Bas draagt, is helemaal op maat gemaakt en moet precies op de juiste manier worden opgezet en vastgemaakt. "Als mijn baard, pruik en kostuum netjes zitten, loop ik altijd even naar de spiegel toe en dan zeg ik in mijn Sinterklaasstem: 'Nou, daar is ie weer'. En dan is het ook klaar. Dan reageer ik niet meer op mijn eigen naam. Dan bén ik Sinterklaas."

"Ik kan me ook goed voorstellen dat je graag Sinterklaas wil zijn, maar dat je niet de financiële middelen hebt. Die mensen moet je ook in hun waarde laten, vind ik. Tuurlijk, je ziet weleens een Sinterklaas lopen met een haarwerk waarvan je denkt: 'daar had wel een kam doorheen gemogen'. Maar ik ben ook weleens jaloers op een Sinterklaas met een oudere kop, met zo'n mooi doorleefd gezicht. Maar aan de andere kant, dat komt vanzelf wel."

Eén van de meest memorabele momenten voor Bas was een bezoek aan de vluchtelingenopvang voor Oekraïense mensen vorig jaar. "Die kinderen zijn gevlucht vanuit een verschrikkelijke situatie in hun thuisland. Die komen dan hier op school en leren deze traditie. Als een Oekraïens meisje Sinterklaas kapoentje zingt in haar allerbeste Nederlands, dan denk ik: 'Hoe mooi dat we dit feest, wat van ons is, met iedereen kunnen delen. En dat iedereen daaraan deel mag nemen en daarin thuis mag zijn, op zijn of haar eigen manier.'"