In Dordt geboren appelteler en hardloper loodst de snelste Afrikanen naar een wereldrecord

Roy Hoornweg stuurt vrijdagochtend voor de zekerheid per bericht nog even zijn telefoonnummer. 'Het erf is nogal groot.' Met 'het erf' bedoelt de 31-jarige 'De Heerlijkheid van Papendrecht'. De boomgaard, fruitwinkel en zorgboerderij is de plek waar de superhaas de meeste van dagen doorbrengt.

Als we Hoornweg vinden tussen de appelbomen staat de glimlach op zijn gezicht gebeiteld. "Ik ben nog steeds in de wolken", zegt hij. "Weer een wereldrecord. Het is echt geweldig."

Twee dagen eerder. In Zuid-Spanje staan dertien mannen gespannen aan de startlijn. Het hart van Roy Hoornweg slaat harder dan normaal op dit moment. "Ik was gespannen. Het moest gebeuren. De druk was hoog." Op het spel staat het vijftien jaar oude wereldrecord van de Ethiopiër Kenenisa Bekele, misschien wel de grootste loper aller tijden. De race is speciaal georganiseerd voor het wereldrecord. Er zijn twee mogelijke uitkomsten: slagen of falen.

Het startschot valt. Hoornweg weet precies wat hem te doen staat. Meteen op kop. Vier tot vijf rondjes van 400 meter in het schroeiende tempo van 63 seconden per stuk. Niet harder, zeker niet zachter. Dat is de opdracht van de tempomaker. De race op de rit krijgen.

"Afrikanen zijn fantastische lopers", zegt hij daarover in de boomgaard. "Maar kennen twee standen: aan en uit. En 'aan' is ook meteen voluit gaan." Het tempo voelen deze geboren lopers niet altijd goed aan, wil hij zeggen. Het is Hoornweg's taak om dat in goede banen te leiden. "Het belangrijkste is dat het van begin af aan strak gaat."

Terwijl Hoornweg appels plukt - "ik ben eigenlijk net zo trots op de boomgaard als op het lopen" - vertelt hij over de race. Die staat tussen de fruitbomen op zijn netvlies gebrand. De eerste ronde gaat in 63.04. "They are bang-on", zegt de commentator daarover vanuit Valencia. De eerste klap is een daalder waard, dat is het fundament.

Een horloge heeft de haas uit Papendrecht niet nodig. "Ik loop al zestien jaar rondjes over de baan van AV Passaat. Ik voel dat tempo inmiddels wel. Dat zit erin. Anderen zullen het misschien nooit leren." Ander bijzonder detail: Hoornweg heeft ook al zestien jaar dezelfde trainer, dorpsgenoot Addy Ruiter die ook andere wereldtoppers traint.

Dat Hoornweg haas is, is niet vanzelfsprekend. Hij won Nederlandse titels en mistte ooit de Oympische Spelen op vijf seconden. Als 'zelfstandig loper' staat hij aan de top van Nederland en normaal gesproken Europa.

"Als haas loop ik mee in de wedstrijden van de wereldtop." Zijn snelheid, fenomenale gevoel voor tempo en doorzettingsvermogen maken hem gewild. Topatleten als Sifan Hassan vragen specifiek om Hoornweg. Hij reist naar landen als India en Australië om in wedstrijden het tempo te bepalen.

Terug naar Valencia. De wedstrijd gaat voor Hoornweg de finale in. Drie rondjes gehad. Zijn gezicht vertrekt. "Ja, het deed pijn", zegt hij daarover. "Heel erg. Heel je lichaam zegt: stop hiermee. Toch moet je dan doorgaan. Dat is ook het mooie. No pain, no gain, no guts, no glory." Na een respectabele 1800 meter gaat hij naar de kant. Missie volbracht. "Ik heb geleverd ja", lacht hij daarover.

Joshua Cheptegei stormt even later af op de finish. Met 26 minuten en elf seconden precies pakt hij ruim het wereldrecord. Vreugde. Een Ugandese vlag om zijn schouders. En een omhelzing met Hoornweg. De Afrikaanse kampioen benadrukte al voor de start het belang van deze race als teamprestatie.

Deze vrijdag in de boomgaard is de adrenaline ver weg. "Ik kan hier goed landen. Je hoort de kippen en de hanen. Ik ben half negen begonnen en dit is echt mijn andere passie."

Is er een overeenkomst tussen de perfecte race en de perfecte appel? "Het is allebei een proces van lange adem. Je bouwt er echt naar toe, maandenlang. Een goede race, een mooie appel. Daar kan ik erg van genieten."

Soms is de boomgaard ook een geïmproviseerde sportschool. Dan gaat takken rapen niet regulier bukkend, maar met diepe kniebuigingen. Lunges, in vaktaal. Meteen even de beenspieren trainen.

Hoornweg is lid van het prestigieuze NN Running Team en heeft als begin dertiger normaal gesproken nog een paar jaar te gaan op topniveau. Heeft hij nog dromen? "Ik zou nog wel eens een marathon willen lopen", zegt hij daarover. "Die in Rotterdam. Als vier-jarige jongetje stond ik bij De Kuip te kijken hoe die voorbij kwam. Eén van de eerste lopers gooide zijn lege bidon weg en die belandde in mijn handen. Daar is het begonnen. Toen wist ik: ik wil hardloper worden."