Volgens Anneke Minnebreuker, die als beste vriendin van Margot het woord doet namens de nabestaanden, is het er 's avonds pikkedonker en maakt het hoogteverschil de verkeerssituatie extra link. Het wegdek richting de veerpont gaat eerst licht omhoog, maar het laatste stukje is een stuk steiler naar beneden.
Zwart gat
"Zelfs op Margot haar begrafenis zei haar kleinzoon tegen mij: 'Er moet daar een hek komen, dit kan niet'. Het is maar een klein stukje vanaf de afslag naar het water. Als je hier niet dagelijks komt, weet je de weg niet. Het is hier één zwart gat 's avonds", benadrukt ze.
De voormalig eigenaresse van schipperscafé Le Bateau is op zaterdag 7 december vorig jaar bij vrienden, maar gaat daarna door naar een feestje vlakbij de Zuidhaven, een klein haventje in de zuidpunt van de Dordtse polder. Bijna aan het einde gekomen van de Provincialeweg, mist ze de afslag naar de Zeedijk. Ze rijdt rechtdoor en belandt in het water.
"Ik had haar nog een berichtje gestuurd, maar ze reageerde niet. Dat vond ik wel vreemd, maar ik dacht: misschien is het laat geworden. De dag erna belde haar dochter dat Margot er niet meer was", zegt Anneke in tranen. "Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven."
Mensenmens
Margot wordt de ochtend na het ongeluk aan de oever vlakbij de aanlegplaats van de veerpont gevonden, haar auto een paar meter verderop. Voor de nabestaanden is het verlies enorm, want volgens Anneke was haar beste vriendin 'echt een mensenmens'.
"Margot kon met iedereen goed opschieten en hielp graag allerlei mensen. Bij die begrafenis was het zó druk, want ze kende heel veel mensen", geeft Anneke toe. Ze vindt het moeilijk om over de dood van Margot te praten, maar wil toch graag haar verhaal doen om de noodzaak van een verkeersmaatregel duidelijk te maken.