Jongeren op de voorgrond bij Indië-herdenking: 'Belangrijk dat er open over gepraat wordt'

Met twee nummers bracht de zangeres een ode aan haar oma. "Ik was al heel jong bezig met mijn muziek, maar ook met mijn familiegeschiedenis. Mijn oma is overleden toen ik twaalf was en in die periode ben ik daarover na gaan denken. Ik kan moeilijk mijn emotie uiten in woorden, maar wel in muziek."

Luca hoopt dat de boodschap van maandagavond, 'Altijd gevangen, nooit bevrijd', ook bij andere en jongere generaties belandt. "Ik snap dat het ontzettend lastig is, want het is natuurlijk een traumatische ervaring voor sommige mensen. Ik hoop dat er in de toekomst wat meer aandacht aan besteed wordt en dat heel Nederland iets van deze herdenking weet."

Op haar veertiende vond ze de 'Indo's be like'-pagina op Facebook met veel jongeren die dezelfde nieuwsgierigheid als Luca delen. "Daar werden vooral plaatjes gestuurd over Indische dingetjes, maar er werd ook veel gepraat over waar onze ouders vandaan komen. Daar gingen we over sparren en dat is heel fijn dat je daarover kan praten.

In de inleiding van haar tweede nummer kon ook een beetje humor niet ontbreken. "Dat was wel even goed, want anders werd het te emotioneel en trok ik het ook niet", lacht ze.

Ook organisator Vera Andreas ziet dat dit onderwerp enorm speelt bij jongeren in de Indische gemeenschap. "Het waren heel aangrijpende en mooie toespraken", blikt Andreas terug op de herdenking die ze omschrijft als 'een stukje erkenning en herkenning'.

Inge Stern, uit de eerste generatie, droeg twee gedichten voor die haar moeder had geschreven. Ze moest daarbij wat tranen wegpinken. "Je ziet echt hoe dat toen speelde", benadrukt Andreas.

Daarom vond ze het belangrijk dat verschillende generaties een podium kregen. "We moeten hun aan het woord laten, want zo kunnen ze het een plekje geven. We willen dit heel graag blijven doen."