Opvallend veel Dordtenaren gaven op de druilerige woensdagochtend hetzelfde antwoord: “Deze ga ik aan mijn moeder geven!”. Een enkeling gaf aan dat de roos van onze verslaggever naar de partner zou gaan. Het lijkt het gevolg van een goed staaltje Nederlandse nuchterheid, veel van de ondervraagden geven namelijk aan Valentijnsdag vooral te zien als een dag die voor commerciële doeleinden gebruikt wordt, waar zij eigenlijk liever niet aan deelnemen.
Veel juweliers en parfumeries in de binnenstad pakken inderdaad groots uit op Valentijnsdag, denk aan kortingsacties, gratis producten voor een partner en andere lokkertjes. Ook supermarkten verkopen voor één dag bossen rode rozen. Daar lijkt de Dordtenaar zich echter weinig van aan te trekken. Veel winkelpubliek geeft aan dat één enkele dag voor de liefde aanwijzen onzinnig is. “Je zou juist het hele jaar door de liefde moeten vieren”, aldus een oudere dame.
Een man van middelbare leeftijd geeft aan in de ochtend al een boeket bloemen te hebben gekocht voor zijn partner. Bestaat er dan toch zoiets als romantiek? Even later in het gesprek blijkt 14 februari ook zijn trouwdatum te zijn. “Wel zo makkelijk om te onthouden, nietwaar?”
De jongere vrouwen die onze verslaggever aanspreekt lijken nog het meest geraakt door de pijlen van Cupido. Zij verwachten in ieder geval iets van hun partner. “Een mooi diner of een bloemboeket, als hij maar aan me denkt!” Een ander stelt minder hoge eisen: “Lekker knus een flimpje op de bank kijken, dat volstaat al hoor! Zolang het maar samen is."
Benieuwd naar meer reacties? Kijk hieronder naar de televisiereportage die RTV Dordrecht maakte.