"Jan en ik waren echte hippies, we gingen naar Parijs in 1968 en liepen mee in de opstand", vertelt Annemarie. "Vrienden kwamen bij ons langs in de stacaravan en bleven dan de hele week. Alles kon. Het was een heel leuke tijd. Maar het was ook weleens moeilijk, want we hadden geen enkele ervaring met anderen qua relaties. Dus we experimenteerden ook weleens. Maar de clou was dat we elkaar daarin begrepen en tolerant waren. En vergevingsgezind."
Het liefdesverhaal van 'hippies' Jan en Annemarie begint in de vroege jaren 60. "We waren 15 à 16 jaar en zaten bij elkaar in de klas op de middelbare school in Oud-Beijerland", vertelt Annemarie.
"Ik vond Jan meteen al leuk", gaat ze verder. "Hij zat een paar banken voor mij en had lang haar in die tijd, echt een hippietype. Hij reed op van die Puch-brommers en had kleding aan die ik heel leuk vond. Ik viel daarop. Dat zal wederzijds geweest zijn." Jan knikt instemmend. Annemarie is de prater, Jan luistert.
"We waren heel jong, het ging heel vaak aan en uit, maar we kwamen altijd weer terug bij elkaar", blikt ze terug. "Dat kwam denk ik doordat we ons goed voelden bij elkaar. Als we 's avonds in de bus zaten vanuit Rotterdam na het uitgaan, dan was het weer zo vertrouwd en goed. Dan kwamen we toch weer samen. Ik weet niet hoe dat zit, maar zo werkt het toch."
"Er was weer een moment dat we weer bij elkaar terugkwamen toen we 18 waren en 'het' hebben gedaan." Annemarie lacht. "Ik was meteen zwanger van onze oudste dochter. Ik weet nog dat ik Jan belde en zei: 'Ik ben zwanger'. Toen zei hij: 'Nou, dan moeten we maar trouwen'."
"Ik weet niet of we getrouwd waren als ik niet zwanger was geraakt, dat is misschien ook wel de succesformule geweest. Want we verwachtten niets, we maakten er het beste van. We zijn na de bruiloft in een stacaravan in de boomgaard van Jans ouders gaan wonen. Daar kreeg ik onze oudste dochter."
"We hadden het zo naar ons zin in die caravan, er kwamen veel vrienden langs. Het was zo'n gezellige tijd. We konden daar jong zijn en met z'n tweeën leuke dingen doen, want we hadden Jans moeder als oppas dichtbij. We konden uiteindelijk een huisje kopen aan de overkant, aan de dijk in Numansdorp. Jans ouders hebben dat voorgeschoten, 7 duizend gulden. Daar is onze tweede dochter geboren." Het stel woont nu, meer dan vijftig jaar later, nog steeds in hetzelfde huisje op de dijk.
De verdeling van de huishoudelijke taken en de zorg voor de kinderen vindt het stel de grootste uitdaging van die 60 jaar samen. "We wilden allebei niet volledig thuisblijven, dus gingen we uiteindelijk allebei drie dagen werken, zo hadden we toch genoeg geld."