Boukje verloor dit dierbare kunstwerk vermoedelijk op het treinstation: 'Volledig overstuur'

Het is rond vijven op donderdagmiddag 3 juli, inmiddels anderhalve maand geleden. Boukje neemt de trein vanaf station Dordrecht-Zuid. In haar tas zit onder andere een borduurwerk van 30 centimeter hoog en 40 centimeter breed. Ze neemt het mee, omdat ze het in haar ouderlijk huis in Noord-Holland wil laten inlijsten door haar vader.

Uren, dagen, zelfs jaren heeft het haar gekost om het kunstwerk af te krijgen. Het borduurwerk is zo fijnmazig, je moet er zoveel geduld voor hebben. Het is geen klusje dat even op een vrije zondagmiddag geklaard kan worden. "Er zitten zo'n 40 duizend steekjes in."

"Ik zou het niet kunnen, ik zou er helemaal gek van worden", zegt haar moeder Tineke. Ze benaderde Rijnmond om te vertellen over de vermissing. Omdat haar dochter op dit moment op vakantie is, doet de moeder ook het verhaal.

Op het borduurwerk is een portret van een oudere vrouw te zien, met een roodoranje blouse, tegen een zwarte achtergrond. "Het is een actrice, een oud-docent waar Boukje les van heeft gehad. Jaren geleden zijn we samen naar een toneelstuk geweest waar ze in meespeelde. Toen had ze bedacht: dit ga ik maken voor haar, omdat haar oud-docent zelf ook borduurt."

Het borduren zat er al jong in bij Boukje. "Dat ze heeft toen ze 7 of 8 jaar oud was geleerd van haar oma. Die was erg belangrijk voor haar."

Tineke vertelt dat haar dochter het op 12-jarige leeftijd ook al een keer heeft gepresteerd om een kunstwerk te verliezen. "We waren met familie op vakantie in Canada. Toen heeft ze een borduurwerk met daarop een Japans huisje verloren. Daar kwamen we pas later achter. Toen waren we al 300 kilometer verderop. We zijn toen speciaal daarvoor teruggereden.

Als een wonder vonden ze het Japanse huisje terug, ergens langs de weg in de struiken. "Misschien dat iemand het had opgeraapt en weggeslingerd. Het was puur toeval, dat we het zagen liggen."

Maar nu terug naar die donderdagmiddag in juli. Na een overstap, verlaat Boukje de trein op station Hardinxveld-Giessendam. Ze wordt er opgepikt door haar vriend, om met de auto verder te rijden.

Of het daar is gebeurd, in de trein of op station Dordrecht-Zuid is niet duidelijk. Maar als Boukje later die avond haar tas uitpakt, ontdekt ze dat het borduurwerk weg is. Zelf denkt ze dat de kans het grootst dat het op station Hardinxveld-Giessendam is blijven liggen, maar helemaal zeker is het niet.

Op veel plekken is al geïnformeerd, maar niemand heeft het borduurwerk waar acht jaar liefdevol aan werd gewerkt gevonden. "Misschien ligt het nu ook wel ergens in de struiken", zegt Tineke hoopvol en verwijzend naar waar het vorige verloren kunstwerk in Canada werd ontdekt.

Voor haar dochter is het een ware nachtmerrie. "Ze was volledig overstuur. De hele nacht kon ze niet slapen, ze was helemaal van de leg. Het is een emotioneel borduurwerk voor haar en ze wilde het graag aan haar oud-docent geven, die inmiddels al op hoge leeftijd is."

Tineke zegt dat haar dochter het zoeken heeft gestaakt, maar dat zij nog een "ultieme poging" wil doen om te kijken of het borduurwerk op miraculeuze wijze nog teruggevonden kan worden.