"Ik kon niet vermoeden wat de impact was. Ik had geen slechte intenties." Hij heeft een donkerblauwe trui aan, draagt daaronder een witte blouse, spijkerbroek en sportschoenen. Leon* put zich uit in excuses. De verdachte heeft zich met - zegt hij zelf - de beste bedoelingen schuldig gemaakt aan bizarre opvoedpraktijken. "Het is wel een kind hè", zegt de rechter.
De beschrijving van de beelden alleen al is zo heftig dat de rechter het filmpje zelf niet heeft willen zien. Er worden tepels afgeknipt, er wordt een vrouw aan een haak gehesen en verkracht, er wordt gemoord. Het filmpje in kwestie duurt drie minuten en is een compilatie van opgenomen gruweldaden uit de Tweede Wereldoorlog tot en met het heden. "U begrijpt toch wel dat dit heel erg ongezond is?", vraagt de rechter.
Dat alles valt binnen de categorie 'snuff', beelden van echte verkrachtingen en moorden. "Dit soort films circuleren op het web, er zijn mensen die erop kicken", zegt de rechter. "Ik zie dat u geen advocaat bij u heeft. Het was niet gek geweest als u een advocaat had gehad voor zoiets serieus."
"Ja, het klopt.", zegt Leon. Hij heeft zijn dochter inderdaad naar de beelden laten kijken. Een advocaat heeft hij dus niet meegenomen naar de rechtszaal. Dat komt omdat hij pas heel laat hoorde dat zijn zitting vanmiddag was. Maar hij wil zijn situatie wel graag uitleggen. "Ik heb het laten zien als een vader, niet als iets seksueels. Het ging niet goed met mijn dochter op school. Ze had contacten waarover ik zorgen had. Ik wilde haar laten schrikken. Dat ze niet iedereen zou vertrouwen. Dat er verschrikkelijke mensen zijn en dat er verschrikkelijke dingen bestaan."
"Ik heb het gedaan. Heel stom. Ze was al eerder seksueel benaderd", voegt hij eraan toe. "Hoe kwam u eraan?", vraagt de rechter. "Ik las erover in de krant. Ik volg graag het nieuws. Ik was nieuwsgierig en ben gaan zoeken. Op het darkweb vond ik 'What women are worth'. Ik was wanhopig en maakte me heel erg zorgen."
Hij vraagt zijn dochter in de keuken om naar zijn laptop te kijken. Volgens Leon laat hij haar alleen. Het meisje zegt tegen de politie dat haar vader erbij blijft als ze de voorgeschotelde beelden bekijkt.
Wakker
Leon vertelt dat hij de mannen die zijn dochter via sociale media benaderen niet vertrouwt. "Ze had contacten. Die gingen naar het seksuele. Ik was wanhopig. Ze is al eerder benaderd, toen ze zeven of acht was." De rechter neemt dat niet zomaar aan. "Kan het zijn dat u opgewonden wordt als een kind naar zoiets kijkt?" Leon: "Nee, nee, nee, er was niet seksueels aan!"
"Hij dwong me niet. Hij zei: ik wil je dit laten zien", zegt het meisje tegen de politie. "Hij wilde me laten oppassen en laten zien dat de wereld soms ook raar in elkaar zit."
In eerste instantie reageert de dochter redelijk stoïcijns op het filmpje. Later komen de beelden hard binnen. Ze ligt er wakker van en mist lessen op school. Ze krijgt hulp. "Ik kijk nu anders naar mijn vader", zegt ze. Het contact met hem heeft ze inmiddels verbroken, ze woont bij haar moeder. "Ze krijgt er dus later wel last van", zegt de rechter.
"Het is wel uw dochter", zegt de rechter. Leon reageert. "Ik hou heel veel van haar." Het meisje zit met haar moeder, de ex van Leon, achterin de zaal. Je hoort haar huilen als haar vader zijn verhaal doet. "U bent haar kwijt geraakt", zegt de rechter. "Ze is hier en we zien hoe geëmotioneerd ze is. Het is wel een kind. Ze heeft haar vader nodig."
Door het filmpje lijkt er iets geknapt bij de tiener. "Ik heb niet echt een mening over hem. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik er ben. Maar hij is geen vaderfiguur." Leon kijkt beschaamd omlaag als hij dat hoort. "Ik wil sorry zeggen", zegt hij. De rechter: "Sorry is soms te weinig. Sorry is maar een woord." Leon: "Ik hoop dat ik de kans krijg om het goed te maken. Ik was wanhopig."
"Heeft u gepraat met mensen? Dat is wat je doet als er zorgen zijn", vraagt de rechter. Dat heeft hij gedaan, zegt Leon. "Ik heb contact gehad met de moeder." Leon heeft na zijn scheiding inmiddels weer een nieuwe relatie en met zijn huidige partner heeft hij ook kind. "Ze weet van de beschuldiging. Het filmpje vond ze niet verstandig. Ik zou best wel graag hulp willen hebben."
Taakstraf
Het is nu de beurt aan de officier van justitie voor zijn strafeis. "De inhoud is extreem gewelddadig te noemen. Dit soort beelden zijn niet zomaar op het internet te vinden. Ongeschikt om te laten zien aan minderjarigen en al helemaal niet aan een 13-jarige. En al helemáál niet aan je eigen dochter. Het behoeft geen betoog dat je je kinderen zo niet opvoedt. Als je je zorgen maakt, ga je in gesprek." Hij eist een taakstraf van veertig uur en therapeutische hulp voor Leon. Het meisje vraagt in overleg met haar moeder 2500 euro smartengeld. De officier vindt de helft daarvan een heel redelijk bedrag.
Omdat Leon geen advocaat heeft, is er ook niet echt een pleidooi. Hij vertelt nog eens dat hij zich zorgen maakte over het gedrag van zijn dochter en dat ze als jong kind al eens benaderd zou zijn door mannen die iets van haar wilden. "Ik wil graag spijt betuigen. Sorry." De rechter richt zich tot het meisje. "Wil jij nog nog iets zeggen? Dat hoeft niet hoor." Ze denkt even na. "Nee, ik denk het niet."
Bij wijze van uitzondering is het laatste woord voor de rechter en niet voor de verdachte. "Misschien is het iets wat tijd gaat kosten", zegt hij. "Er is geen snelle oplossing, als de ander dat al wil. Er zijn instanties voor. Dat wil ik u meegeven."
Het vonnis
"Kinderen zijn niet in staat om zelf te kunnen beslissen wat ze aankunnen. Ouders zijn er om hen te beschermen. U zegt: ík had goede bedoelingen, maar een slechte uitwerking'. Wat de officier vraagt vind ik heel mild, maar ik ga erin mee." Leon krijgt 20 uur voorwaardelijke taakstraf, therapie, een meldplicht bij de reclassering en moet 1250 euro betalen aan zijn dochter. "Dat doen we omdat ze kan zien dat u betaalt voor wat ze heeft moeten doormaken."
