Diverse bewoners van PZC Dordrecht kampen allemaal met het zelfde probleem; een niet-aangeboren hersenletsel door bijvoorbeeld een beroerte of een ongeluk. “Door het kroelen of borstelen van de paarden creëer je een nieuw geluksgevoel bij deze mensen”, legt manege-eigenaar John Brand uit.
Ervaringen van bewoners
Bewoner Marcella Weeterinks stapt langzaam uit haar rolstoel als het kleine, witte paard naar haar toe komt huppelen. “Dit is Duval, mijn favoriet”, laat de oudere vrouw weten. Elke vrijdagochtend gaan de bewoners van het woonzorgcentrum onder begeleiding van een bewegingsagoog naar De Dordtsche Manege. “Ik heb sinds mijn 29e levensjaar de diagnose MS. Het is soms lastig om gemotiveerd te blijven. Deze dieren helpen mij enorm”.
Onder begeleiding van een gediplomeerd instructeur, Kelly Feenstra, mag iedere bewoner om de beurt de beestjes aaien, poetsen en knuffelen. “De leeftijd van de mensen varieert van achttien tot in de zestig jaar. Het effect is super groot”. Een jongeman zit onderuitgezakt in z’n rolstoel. Met zijn dikke jas en grijze sjaal is hij helemaal ingepakt tegen de kou van de manege. Zijn muts zit scheef op zijn hoofd en lacht vriendelijk naar zijn verzorger. “Als het paard tevoorschijn komt schiet het hoofd van de jongen gelijk omhoog. Hij kan niet praten, maar bloeit helemaal op na het borstelen van het dier”, vervolgt instructeur Kelly.
“De verbinding tussen mens en dier maar ook tussen mensen onderling, krijgt op deze manier een mooie betekenis"
Ook bewoner Renate Felida ervaart de vrijdagmiddagen positief. “Zelf had ik vroeger ook een paard in Bonaire. Ondanks mijn rugproblemen ga ik nu gewoon door. Als je met het paard bezig ben, voel ik mij echt lekker.”
Het effect
Contact maken, het bewegen én het zorgen voor een paard kan zeer therapeutisch werken. Het paard spiegelt als het ware jouw gedrag. Je leert je eigen keuzes maken of grenzen aangeven en krijgt meer zelfvertrouwen. Paarden motiveren je om in beweging te komen en om bepaalde dingen te verwerken.
Niet alleen mentaal is het goed voor de groep, maar ook fysiek. “Het wandelen is heel goed voor de lichaamsbeweging. De ondergrond, gras of een paardenbak, maakt het net een stukje zwaarder”, vervolgt bewegingsagoog Maxime Peeters. Nu blijkt dat het zo’n succes is, wordt gekeken of het ook uitgebreid kan worden naar andere doelgroepen.
Eigenaar John Brand vertelt met een grote glimlach op zijn gezicht dat hij erg blij is met dit project. “De verbinding tussen mens en dier maar ook tussen mensen onderling, krijgt op deze manier een mooie betekenis. Dit helpt niet alleen de mensen in het woonzorgcentrum, maar ook de dieren zijn actiever. Ze voelen het aan wanneer de bewoners willen knuffelen en stappen ook zelf op de mensen af. Een geslaagd project dat hopelijk nog lang mag duren.”
