Ruud en Jordy ijshockeyen bij de beste club van Nederland: 'Het fysieke spel hoort er wel bij'

"Je hebt er flink wat kracht en doorzettingsvermogen voor nodig", weet Jordy, verdediger (of in een mooiere term: 'defencemen') bij de Trappers. "Het andere team wil je natuurlijk ook een beetje uit de wedstrijd halen. Mentaal moet je dus ook wel sterk in je schoenen staan."

Keeper Ruud heeft, en daar is hij maar wat blij mee, genoeg bescherming. Beenbeschermers, speciale handschoenen, een groot bodypantser, een keepersbroek en een speciale helm beschermen hem. Maar ook hij krijgt af en toe een stootje mee. "Eigenlijk mag je de keeper niet checken (de tegenstander een duw geven), maar als er wel iets gebeurt, zijn er jongens als Jordy die er snel opklappen. Dus dat is positief voor mij", lacht hij.

De twee spelen niet voor niks in Brabant. De Tilburg Trappers pakten landstitel na landstitel en waren eigenlijk te goed voor de Nederlandse competitie. Daarom maakte de club de overstap naar de Oberliga, de derde divisie in Duitsland.

Ruud en Jordy stapten als peuters voor het eerst op het ijs. "Mijn vader vond het heel belangrijk dat ik kon schaatsen", zegt Jordy, die drieënhalf jaar oud was toen hij voor het eerst op het ijs te vinden was.

Een paar maanden later ging hij op de ijshockeyschool. "In het begin was het alleen maar huilen bij de boarding en wilde ik er graag vanaf, maar op mijn vijfde wilde ik het wel blijven spelen."

Waar Jordy 'gewoon' veldspeler bleef, belandde Ruud in het doel van de Dordrecht Lions. Dat komt door een vrij komisch verhaal. "Bij de mini's draai je altijd een beetje door met keepers. Mijn moeder pakte mijn tas nog in op die leeftijd, maar ze was mijn ijshockeyhandschoenen vergeten. Toen zat er niks anders op dan dat ik de goal in moest. Dat was best leuk en van het een kwam het ander."

Inmiddels spelen de twee al sinds hun tienerjaren in Tilburg. "Dordrecht was wel een okay club, maar Tilburg was wel een stukje professioneler", vertelt Jordy. Hij maakte zijn debuut al op zijn vijftiende en een jaar later kreeg hij een contract aangeboden.

Ook maakte hij de overstap van de Brabanders naar de Duitse competitie mee, waarin de Trappers meteen kampioen werden. Ruud had daarin ook een aandeel, omdat eerste keeper Ian Meierdres geblesseerd raakte en de Dordtenaar 'een wedstrijdje of tien' mocht spelen.

In 2022 rijdt hij nog altijd heen en weer vanuit Dordt. "We trainen drie keer per week met het team en in het weekend hebben we twee wedstrijden. Soms uit, soms thuis." Dat zorgt voor een overvolle week, want uitwedstrijden naar Leipzig, Halle of Rostock zijn niet bepaald om de hoek. De twee rijden vaak honderden kilometers per week. Jordy is al afgestudeerd en in de zomer geopereerd aan zijn heup, dus kan zich nu even volledig op ijshockey focussen. "Maar daarna wil ik het werk wel weer oppakken."

Ruud zit in het laatste jaar van zijn studie psychologie. "Of ik sla vrijdag een lesdagje over, of ik moet maandagochtend moe die kant op."

De droom van iedere beginnende ijshockeyer: een plekje krijgen bij een club in de NHL op het allerhoogste niveau in de Verenigde Staten. Maar de twee Dordtenaren zitten in Tilburg prima op hun plek. "Het is een supervette sport en ons team is als een soort familie. Ik kom hier met veel plezier naartoe en als dat blijft, ga ik zeker nog een aantal jaren door." En met de sfeer in Tilburg is ook weinig mis, concludeert Ruud. "Als het stadion helemaal vol zit, daar doe je het voor. Dat is geweldig."

Ook dit seizoen doen de Trappers weer bovenin mee. "We willen bij de topdrie eindigen en dan knokken we in de play-offs voor het kampioenschap."