Topdrukte in vissenasiel: 'Elke 4 weken staat er een kom voor de deur'

De zomervakantie betekent voor dierenasiels: topdrukte. Afgedankte poezen, konijnen en honden, de vrijwilligers van de asiels hebben het er reuze druk mee. Bij het vissenasiel in Sliedrecht merken ze dat ook veel vissen in de zomer worden afgedankt.

Jane van Houtum is ruim een jaar betrokken bij het vissenasiel in Sliedrecht. Harde cijfers zijn er niet, maar ze merkt wel dat dieren uit aquaria vaak worden afgestaan in die periode.

Eigenaren die niet meer voor een vis kunnen of willen zorgen, melden zich bij het asiel. Volgens Van Houtum worden de dieren vaak afgestaan door onwetendheid bij de aankoop van vissen. "Vaak weten dierenliefhebbers niet hoe groot een vis kan worden", vertelt Van Houtum. Als voorbeeld noemt ze een aantal vissen. "Neem nou een pleco. Die kan wel 60 tot 100 centimeter worden en leeft veertig tot zestig jaar. Daar heb je een groot aquarium voor nodig en je komt er ook niet snel van af."

Een andere grote vis in het opvangcentrum is de paroon shark. Daarvan kan het asiel er 'maar' twee opvangen. "Ik heb daar maanden geleden een van binnen gekregen, want het aquarium van de vorige eigenaar ging kapot. Het kan goed zijn dat het dier een paar keer tegen de ruit ging tikken. Dat aquarium was al te klein. Gelukkig is het dier vorige week door iemand geadopteerd."

Ook worden er meldingen van gedumpte vissen gedaan. "Soms worden we gebeld door boa's of vissers. Ze zien dan bijvoorbeeld dat er een heel aquarium in het water wordt gegooid", zegt Van Houtum. Ook hebben ze zelf elke maand wel een vissenkom op de deurmat. "Soms heeft zo'n glazen kom dan uren in de zon gestaan."

Een deel van de vissen die in Sliedrecht wordt opgevangen, vindt geen nieuwe eigenaar. "Ik heb hier bijvoorbeeld ook een wat oudere pauwoog. Die zit hier al een tijdje." Volgens de eigenaar van het asiel heeft ze ook wel een band met de vis opgebouwd. "Als ik 's ochtends de deur open doe, herkent ze me en zwemt ze naar me toe. Ik praat ook tegen haar. Zo gek ben ik wel."

Jaarlijks krijgt het vissenasiel naar eigen zeggen 4000 tot 6000 vissen binnen. Of er wel plek is voor al die vissen? Van Houtum antwoordt dat alle vissen worden opgevangen. En mocht dat in een uitzonderlijk geval niet kunnen, dan zoekt het asiel in het klantenbestand naar mogelijk geïnteresseerden. Op die manier kunnen vissen in de meeste gevallen wel terecht.

Maar niet iedereen kan zomaar even een vis ophalen. "Voor ons is het dan ook een uitdaging om een goed huisje voor ze (de vissen, red.) te vinden." Zodra ze twijfelt of een nieuwe eigenaar wel geschikt is, gaat de vis ook niet mee. "Ik wil ze niet nog een keer terugzien."