Tot het einde gaan in Amerika, Evy ging ervoor

Evy Metsemakers speelt al van jongs af aan bij het Dordtse Drum and Bugle Corps 'Jubal'. Ze kon dit jaar eindelijk haar droom verwezelijken om bij de grote namen in Amerika te horen. RTV Dordrecht heeft de afgelopen maanden Evy gevolgd. Zo zei ze eerder al dat haar eerste maand toch wel zwaar viel, ondanks de voorbereiding. Evy: "Zo kon ik in Nederland niet trainen op kwaaltjes die ik kreeg. Zoals na het wakker worden, de eerste vijf minuten niet op mijn voeten kunnen staan."

Benieuwd wat Evy precies moest doen? Bekijk het hier:

Die pijn in haar voeten kwam door al het trainen. Voor de wereldkampioenschappen maken de corpsen een show, waarbij ze figuren lopen, dansen en muziek maken. Allemaal op top niveau. In de drie maanden moeten ze elke dag trainen - tien uur lang - en geven ze shows. Vrije tijd zit er vrijwel niet bij in.

Lees ook: Keihard werken en tóch genieten; zo gaat het met Juballer Evy (20) in Amerika

Desondanks kijkt Evy terug op een mooie en unieke periode. Zo trainde ze met haar groep normaal op een kunstgras, maar op een gegeven moment hadden ze een echt gras. De hele week regende het hard. "We kwamen aan op het veld en toen lag het vol met grote plassen. Het was grappig om in die plassen te springen, alleen om daarop te trainen was natuurlijk iets minder."

Van de ongeveer 22 corpsen - in de World Class sectie -, is Evy met haar groep vierde geworden. Iets wat zij en haar medespelers niet hadden zien aankomen. "Al hadden we de laatste weken wel zo'n vermoeden, dat we niet in de prijzen zouden vallen. Met de hornline (blazers) zijn we wel op de eerste plek geëindigd. Dat betekent veel meer voor mij", vertelt ze trots.

Lees ook: Dordtse Evy (20) naar Amerika: 'Trainen in veertig graden en de gehele dag doorgaan'

Mensen die mee willen lopen bij de top corpsen, moeten door een strenge selectieprocedure. Omdat het trainen en zo'n show lichamelijk en mentaal een hoop van iemand vraagt, mag je maar tot je 21e mee doen aan deze kampioenschappen. Evy kan nu nog één keer gaan, al is ze er niet zeker van of ze volgend jaar nog een keer naar Amerika afreist. "Terugkijkend vind ik het geweldig, maar om er elke dag mee bezig te zijn en niks anders te kunnen doen, vraagt wel wat van je. Dus ja, ik moet er nog even goed over nadenken."

Nu, terug in Nederland, moet ze weer meedraaien in een hele andere wereld. "Ik kan goed aarden, omdat ik niet meteen naar school hoef." Wat betreft jetlag is Evy er ook goed vanaf gekomen. "Ik heb de eerste dag toen ik thuis was vijftien uur geslapen. Ik was na die drie maanden echt kapot, maar nu gaat het wel weer." En wat ze tijdens die periode het meest gemist heeft? "Frikandelbroodjes!", lacht Evy.